ਲੈ ਆ ਗਈ ਢੋਲ ਢਮੱਕਿਆ ਨਾਲ ਵਿਸਾਖੀ

ਤੂੜੀ ਤੰਦ ਸਾਂਬ ਹਾੜੀ ਵੇਚ ਵੱਟਕੇ
ਲੰਬਰਾਂ ਤੇ ਸ਼ਾਹਾਂ ਦਾ ਹਿਸਾਬ ਕੱਟ ਕੇ

ਕੱਛੇ ਮਾਰ ਵੰਜਲੀ ਆੰਨਦ ਸ਼ਾ ਗਿਆ

ਮਾਰਦਾ ਦਮਾਮੇ ਜੱਟ ਮੇਲੇ ਆ ਗਿਆ

ਧਨੀ ਰਾਮ ਚਾਤਿ੍ਕ ਜੀ ਹੋਰਾਂ ਦੇ ਇਹਨਾਂ ਬੋਲਾਂ ਨਾਲ ਸਾਰਿਆਂ ਹੀ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨੂੰ ਵਿਸਾਖੀ ਦੀਆਂ ਬਹੁਤ ਬਹੁਤ ਮੁਬਾਰਕਾਂ

ਧਰਮੀ ਬਾਬਲਾ

ਧਰਮੀ ਬਾਬਲਾ

ਜਦ ਪੈਣ ਕਪਾਹੀਂ ਫੁਲ ਵੇ ਧਰਮੀ ਬਾਬਲਾ

ਸਾਨੂੰ ਓ ਰੁੱਤ ਲੈ ਦੇਈਂ ਮੁੱਲ ਵੇ ਧਰਮੀ ਬਾਬਲਾ

ਇਸ ਰੁੱਤੇ ਮੇਰਾ ਗੀਤ ਗਵਾਚਾ,

ਜਿਹਦੇ ਗਲ ਬਿਰਹੋਂ ਦੀ ਗਾਨੀ

ਮੁੱਖ ਤੇ ਕਿਲ ਗਮਾਂ ਦੇ ਨੈਣੀ ਉਜੜੇ ਖੂਹ ਦਾ ਪਾਣੀ

ਗੀਤ ਕੇ ਜਿਸਨੂੰ ਹੋਂਠ ਛਹਾਇਆਂ ਜਾਏ ਕਥੂਰੀ ਘੁੱਲ, ਵੇ ਧਰਮੀ ਬਾਬਲਾ

ਸਾਨੂੰ ਇੱਕ ਫੁਲ ਲੈ ਦੇਈਂ ਮੁੱਲ ਵੇ ਧਰਮੀ ਬਾਬਲਾ

ਕਿਹੜੇ ਕੰਮ ਏਂ ਮਿਲਖ ਜਾਗੀਰਾਂ, ਜੇ ਧੀਆਂ ਕੁਮਲਾਈਆਂ

ਕਿਹੜੇ ਕੰਮ ਤੇਰੇ ਮਾਨਸਰੋਵਰ, ਜੇ ਹੰਸਨੀਆਂ ਤਿਰਹਾਈਆਂ

ਕਿਹੜੇ ਕੰਮ ਖਿਲਾਰੀ ਤੇਰੀ ਚੋਗ ਮੋਤੀਆਂ ਤੁੱਲ, ਵੇ ਧਰਮੀ ਬਾਬਲਾ

ਆਸ

ਆਸ
ਨੀ ਜਿੰਦੇ ਤੇਰਾ ਯਾਰ,ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਕਿੰਜ ਮਿਲਾਵਾਂ !

ਕਿੱਥੋਂ ਨੀ ਮੈਂ ਸ਼ੱਤਬਰਗੇ ਦੀ,ਤੈਨੂੰ ਮਹਿਕ ਪਿਆਵਾਂ !

ਕਿਹੜੀ ਨਗਰੀ 'ਚ ਤੇਰੇ ਚੰਨ ਦੀ-ਡਲੀ ਵੱਸਦੀ ਹੈ ਜਿੰਦੇ ?

ਕਿੱਤ ਵੱਲੇ ਨੀ ਅਜ ਨੀਝਾਂ ਦੇ-ਮੈਂ ਕਾਗ ਉਡਾਵਾਂ ?

ਚੰਗਾ ਹੈ ਹਸ਼ਰ ਤੱਕ ਨਾ ਮਿਲੇਮੋਤੀਆਂ ਵਾਲਾ,

ਦੂਰੋਂ ਹੀ ਸ਼ਬਦ ਭੇਹਰੀ ਦਾਲੱਗਦਾ ਹੈ ਸੁਹਾਵਾਂ !

ਅੱਸੂ 'ਚ ਤਾਂ ਫੁੱਲ ਸਣ ਦੇ ਵੀ-ਲੱਗਦੇ ਨੀ ਪਿਆਰੇ,

ਰੱਕੜਾਂ 'ਚ ਨਿਆਮਤ ਨੇ, ਕਰੀਰਾਂ ਦੀਆਂ ਛਾਵਾਂ !
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਨਦੀ ਕੰਢੇ ਤੇ, ਉੱਮੀਦ ਦਾ ਐਰਾ,

ਸੁੱਕ ਸੜ ਕੇ ਕਈ ਵਾਰ ਵੀਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਲੈਰਾ ! ਅਕਸਰ ਹੀ ਕਈ ਵਾਰਇਵੇਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਿੰਦੇ,

ਨਹਿਰੀ ਤੋਂ ਫਸਲ ਚੰਗੀ ਵੀਦੇ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਮੈਰਾ ! ਸੌ ਸਾਲ ਜਦੋਂ ਗੁਜ਼ਰੇਤਾਂ ਫੁੱਲ ਬਾਂਸ ਨੂੰ ਲਗਦੈ,

ਸੁਰਖ਼ਾਬ ਹੁਨਾਲੇ 'ਚ ਨੀ-ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਬਹਿਰਾ ! ਇਕ ਸੁਲਫੇ ਦੀ ਬੱਸ ਲਾਟ ਹੈਜ਼ਿੰਦਗੀ 'ਚ ਮੁਹੱਬਤ;

ਬਸ ਗ਼ਮ ਦੇ ਮਲੰਗਾਂ ਦੀਹਯਾਤੀ ਹੈ ਇਹ ਦੈਰਾ ! ਸੁਣਿਆ ਹੈ ਮਧੂ-ਮੱਖੀਆਂ ਦੀਇਕ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਰਾਣੀ,

ਭਰਪੂਰ ਜਵਾਨੀ 'ਚ ਜਦੋਂ ਲੰਭਦੀ ਹੈ ਹਾਣੀ,ਉੱਡ ਪੈਂਦੀ ਹੈ ਖੱਗੇ ਚੋਂ ਨਿਕਲ ਵੱਲ ਅਗਾਸਾਂ,

ਉੱਡਦੀ ਹੈ ਉਹਦੇ ਪਿੱਛੇ ਨੀ-ਨਰ-ਮੱਖੀਆਂ ਦੀ ਢਾਣੀ । ਜਿਹੜਾ ਵੀ ਵਣਜ ਕਰਦਾ ਹੈ

ਉਹਦੀ ਕੁੱਖ ਦਾ ਨੀ ਜਿੰਦੇ ਮੁੱਕ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਉਹਦੇ ਨੈਣਾਂ ਚੋਂਜ਼ਿੰਦਗਾਨੀ ਦਾ ਪਾਣੀ !

ਕੁੱਖਾਂ ਦਾ ਵਣਜ ਕਰਨਾ-ਕੋਈ ਪਿਆਰ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਇਸ ਤੋਂ ਤਾਂ ਬੜੀ ਲੰਮੀ ਹੈਇਸ਼ਕੇ ਦੀ ਕਹਾਣੀ !

ਤਕਦੀਰ ਦੀ ਹਰ ਰਾਤ 'ਚ ਇਕ ਕੁਤਬ ਸਿਤਾਰਾ,ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਮਲਾਹਾਂ ਨੂੰ ਦੇਂਦਾ ਹੈ ਸਹਾਰਾ !

ਤਕਦੀਰ ਦੀ ਤਕਦੀਰ ਹੈਜੇ ਬੇੜੀ ਗ਼ਰਕ ਜਾਏ, ਮਲਾਹਾਂ ਦਾ ਹੈ ਦੋਸ਼ ਜੇ ਲੱਭੇ ਨਾ ਕਿਨਾਰਾ !
ਨਾ ਸੋਚ ਕਿ ਹਰ ਡਾਚੀ ਦੀ- ਜੇ ਨਜਰ ਬਦਲ ਜਾਏ, ਹੋਵੇਗਾ ਕਿਵੇਂ-ਮਾਰੂਥਲਾਂ ਦਾ ਨੀ ਗੁਜ਼ਾਰਾ !

ਤਕਦੀਰ ਤੇ ਤਕਦੀਰ ਦਾਕੁਝ ਹੈ ਰਿਸ਼ਤਾ, ਉੱਗ ਆਏ ਜਿਵੇਂ ਰੁੱਖ ਤੇ ਕੋਈ ਰੁੱਖ ਵਿਚਾਰਾ ।
ਪਰ ਠੀਕ ਹੈ ਕੋਈ ਥੋਰ੍ਹਾਂ ਨੂੰਕਿਉਂ ਵਾੜ ਕਰੇਗਾ ! ਕੋਈ ਭੋਰ ਭਲਾ ਕੰਢਿਆਂ ਤੇਕਿਊਂ ਜੀਭ ਧਰੇਗਾ !

ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੇ ਬੀਆਬਾਨ 'ਚਉੱਗਿਆ ਹੈ ਕਿਓੜਾ, ਹੈਰਾਨ ਹਾਂ ਬਿਰਹੋਂ ਦੀ ਤਪਸ਼ਕਿੱਦਾਂ ਜਰੇਗਾ !

ਮੇਰਾ ਇਸ਼ਕ ਹੈ ਥੇਹਾਂ ਤੇ ਨੀਇੱਟ-ਸਿੱਟ ਦੀ ਬਰੂਟੀ ਸੁੱਕੇ ਗੀ ਨਾ ਬਦਖ਼ਪਤਨਾ ਇੱਜੜ ਹੀ ਚਰੇਗਾ ! ਲੱਗ ਜਾਏ ਨੀ ਲੱਖ ਵਾਰਮੇਰੇ ਨੈਣਾਂ ਨੂੰ ਉੱਲੀ, ਮੇਰਾ ਸਿਦਕ ਉਹਦੇ ਰਾਹਾਂ ਤੇਰੋ ਰੋ ਕੇ ਮਰੇਗਾ !

ਹੋ ਜਾਏਗੀ ਇਕ ਰੋਜ਼ ਸਬਜ਼-ਦਿਲ ਦੀ ਫਲਾਹੀ, ਬੰਜਰ ਵੀ ਮੁੱਕਦਰ ਦਾ ਨੀ- ਹੋ ਜਾਏ ਗਾ ਚਾਹੀ !

ਹੈ ਆਸ ਮੇਰੇ ਹੋਠਾਂ ਦੀ- ਕਚਨਾਰ ਦੀ ਛਾਵੇਂ; ਸਸਤਾਣ ਗੇ ਮੁਸਕਾਨਾਂ ਦੇਬੇਅੰਤ ਹੀ ਰਾਹੀ !

ਮੁੰਜਰਾਂ 'ਚ ਜਿਸਮ ਦੀਜਦ ਮਹਿਕ ਰਚੇਗੀ, ਇਹ ਧਰਤ ਮੇਰੇ ਇਸ਼ਕ ਦੀਦੇਵੇ ਗੀ ਗਵਾਹੀ !

ਨੱਚੇਗੀ ਖੁਸ਼ੀ ਦਿਲ ਦੇ ਪਿੜੀਂਮਾਰ ਦਮਾਮੇ, ਵਿਛੜੇ ਗਾ ਨਾ ਮੁੜ-ਤੇਰਾ ਕਦੀ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਮਾਹੀ ।

ਇਹ ਮੇਰਾ ਗੀਤ

ਇਹ ਮੇਰਾ ਗੀਤ ਇਹ ਮੇਰਾ ਗੀਤ ਕਿਸੇ ਨਾ ਗਾਣਾ

ਇਹ ਮੇਰਾ ਗੀਤ ਮੈਂ ਆਪੇ ਗਾ ਕੇ ਭਲਕੇ ਹੀ ਮਰ ਜਾਣਾ

ਇਹ ਮੇਰਾ ਗੀਤ ਧਰਤ ਤੋਂ ਮੈਲਾ ਸੂਰਜ ਜੇਡ ਪੁਰਾਣਾ

ਕੋਟ ਜਨਮ ਤੋਂ ਪਿਆ ਅਸਾਨੂੰ ਇਸ ਦਾ ਬੋਲ ਹੰਢਾਣਾ

ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਦੀ ਜਾਹ ਨਾ ਕੋਈ ਇਸ ਨੂੰ ਹੋਂਠੀ ਲਾਣਾ

ਇਹ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਜੰਮਿਆ ਨਾਲ ਬਹਿਸ਼ਤੀ ਜਾਣਾ

ਇਹ ਮੇਰਾ ਗੀਤ ਮੈਂ ਆਪੇ ਗਾ ਕੇ ਭਲਕੇ ਹੀ ਮਰ ਜਾਣਾ
ਇਸ ਗੀਤ ਦਾ ਅਜਬ ਜਿਹਾ ਸੁਰ, ਡਾਹਡਾ ਦਰਦ ਰੰਝਾਣਾ

ਕਤੱਕ ਮਾਹ ਵਿਚ ਦੂਰ ਪਹਾੜੀ, ਕੂੰਝਾਂ ਦਾ ਕੁਰਲਾਣਾ

ਨੂਰ ਪਾਕ ਦੇ ਵੇਲੇ ਰੱਖ ਵਿਚ ਚਿੜੀਆਂ ਦਾ ਚੀ ਚਿਲਹਾਣਾ

ਕਾਲੀ ਰਾਤੇ ਸਰਕਰੀਆਂ ਤੋਂ ਪੌਣਾਂ ਦਾ ਲੰਘ ਜਾਣਾ

ਇਹ ਮੇਰਾ ਗੀਤ ਮੈਂ ਆਪੇ ਗਾ ਕੇ ਭਲਕੇ ਹੀ ਮਰ ਜਾਣਾ

ਮੈਂ ਤੇ ਮੇਰੇ ਗੀਤ ਨੇ ਦੋਹਾਂ ਜਦ ਭਲਕੇ ਮਰ ਜਾਣਾ

ਬਿਰਹੋਂ ਦੇ ਘਰ ਜਾਈਆਂ ਸਾਨੂੰ ਕਬਰੀਂ ਲਭੱਣ ਆਉਣਾ

ਸਬੱਣ ਸਾਈਆਂ ਇਕ ਅਵਾਜੇ ਮੁੱਖੋਂ ਬੋਲ ਅਲਾਣਾ

ਕਿਸੇ ਕਿਸੇ ਦੇ ਲੇਖੀਂ ਹੁੰਦਾ ਏਡਾ ਦਰਦ ਕਮਾਉਣਾ
ਇਹ ਮੇਰਾ ਗੀਤ ਕਿਸੇ ਨਾ ਗਾਣਾ ਇਹ ਮੇਰਾ ਗੀਤ ਮੈਂ ਆਪੇ ਗਾ ਕੇ ਭਲਕੇ ਹੀ ਮਰ ਜਾਣਾ